Wraz z wydaniem Visual Studio 2022 Microsoft wprowadza parę zmian w sposobie obsługi instalacji runtime'ów Pythona podczas konfiguracji VS. Ma to pomóc w rozwiązaniu problemu z tym, że czas życia wersji Pythona, dostępnych jako instalatory binarne z Python Software Foundation, jest inny niż Visual Studio.
Każda wersja Visual Studio celuje w konkretną wersję Pythona. Przykładowo dla Visual Studio 2019 był to Python 3.7, a dla Visual Studio 2022 — Python 3.9 (Python 3.10 dopiero co wyszedł, jednak wiele pakietów nie jest w pełni wspieranych, więc wersja 3.9 jest lepszym wyborem). Cykl życia wersji Pythona bardzo różni się od cyklu wydań Visual Studio. Nowe wersje języka są wydawane rokrocznie, a instalatory są dostępne dla Windows przez półtora roku od wydania. Oznacza to, że ostatnia aktualizacja instalki Pythona 3.9 będzie dostępna poprzez PSF w okolicach marca 2022 roku, a wcześniejsze wersje w ogóle nie otrzymają aktualizacji instalatora.
Przyszła zasada wygląda następująco: najnowsze wydanie Visual Studio będzie wspierać najnowszą wersję Pythona, która jest szeroko rozpowszechniona. Oznacza to, że nowsze wydania Visual Studio 2022 będą dodawać wsparcie dla Pythona 3.10, a następnie 3.11. Przy tym starsze wersje workloadu Pythona dla VS nie będą aktualizowane do wspierania nowszych wersji Pythona. Wiąże się to z problemem, jeśli w starszych wersjach Pythona zostaną odkryte problemy z bezpieczeństwem. W takim przypadku te wersje Pythona, które nie otrzymują zaktualizowanych instalatorów od PSF i które mają znane problemy z zabezpieczeniami, Microsoft będzie oznaczał jako "Nieobsługiwane" w konfiguracji Visual Studio. Nie będzie też usuwać tych wersji ani dodawać nowszych.
Aby pomóc w tym przejściu, Microsoft poczynił wyjątek w Visual Studio 2019, dla którego dodał opcję instalacji Pythona 3.9. Zostanie ona oznaczona jako "Nieobsługiwana" w 2022 r.
341f31d.png)