Proces instalacji nienadzorowanej

Zaplanowaliśmy przebieg oraz przygotowaliśmy już wszystkie potrzebne elementy niezbędne do poprawnego przeprowadzenia instalacji nienadzorowanej. W niniejszym artykule przedstawimy ten proces na kilku przykładach bazujących na różnych rozwiązaniach, wybór najodpowiedniejszego, dopasowanego do unikalnej sytuacji, pozostawiamy Wam drodzy czytelnicy.

Rozruch z dysku DVD

Najprostszym i najszybszym sposobem instalacji systemu operacyjnego Windows Vista na nowym sprzęcie jest rozruch z dysku DVD. Rozwiązanie to ma sens tylko w przypadku chęci przeprowadzenia tego procesu na kilku jednostkach i podczas sytuacji, gdy nie dysponujemy siecią lokalną. Poniżej znajduje się lista elementów, których będziemy potrzebować:

• oryginalny nośnik DVD systemu Windows Vista.
• dyskietka (lub pendrive).
• plik odpowiedzi.

Uruchamiamy komputer i umieszczamy w czytniku optycznym płytę Windows Vista oraz dyskietkę (lub pendrive) z zapisanym plikiem odpowiedzi. Instalator systemu przeszuka wszystkie napędy pod kątem obecności pliku Autounnatend.xml. Proces instalacji zostanie przeprowadzony automatycznie bez potrzeby ingerencji użytkownika. W ten sam sposób tworzymy tzw. instalację główną, którą wykorzystujemy podczas wdrażania systemu na podstawie obrazu.

Wdrażanie przy użyciu zestawu konfiguracyjnego

Głównym plusem tej metody jest to, iż wszystkie pliki niezbędne do przeprowadzenia procesu znajdują się w jednej lokalizacji. A potrzebować będziemy:

• oryginalny nośnik DVD systemu Windows Vista.
• zestaw konfiguracyjny.
• nośnik środowiska Windows PE (gdy instalacja jest wykonywana z użyciem udziału sieciowego).
• dyskietkę (gdy instalacja jest wykonywana bez sieci).
• dysk sieciowy (jeśli wykonujemy instalację z wykorzystaniem udziału sieciowego).

Instalacja bez sieci

Proces ten wygląda praktycznie tak samo jak rozruch z dysku DVD z tym, że musimy dodatkowo umieścić w komputerze nośnik z zapisanym zestawem konfiguracyjnym.

Instalacja z wykorzystaniem udziału sieciowego

W katalogu dysku sieciowego tworzymy dwa foldery: \source, do którego kopiujemy zawartość płyty instalacyjnej Windows Vista oraz \configsets, gdzie umieszczamy zestaw konfiguracyjny. Uruchamiamy nowy komputer za pomocą środowiska preinstalacyjnego systemu Windows i mapujemy dysk sieciowy na udział sieciowy wpisując w wierszu polecenia net use y: \\nazwa_udziału. Następnie uruchamiamy instalator systemu Windows z sieci i odwołujemy się do pliku odpowiedzi z zestawu konfiguracyjnego. W tym celu wpisujemy komendę y:\source\setup.exe /unattend:y:\configsets\autounattend.xml.

Wdrażanie obrazu z udziału sieciowego

Oczywiście nie potrzebujemy koniecznie zestawu konfiguracyjnego, aby przeprowadzić instalację z udziału sieciowego. Możemy posłużyć się także narzędziem ImageX oraz środowiskiem Windows PE. Tak więc musimy przygotować:

• oryginalny nośnik DVD systemu Windows Vista.
• nośnik ze środowiskiem Windows PE.
• komputer wzorcowy (ten, na którym budowaliśmy i dostosowywaliśmy instalację nienadzorowaną).

Uruchamiam komputer wzorcowy za pomocą środowiska Windows PE. Kolejnym krokiem jest przechwycenie instalacji. W wierszu polecenia wpisujemy komendę imagex /compress fast /check /scroll /capture c: c:\mój_obraz.wim "Vista Ultimate" "Mój niestandardowy obraz systemu Vista 1", następnie kopiujemy obraz do udziału sieciowego, np.:

net use y: \\udzial_sieciowy\
copy c:\mój_obraz.wim y:\udzial_sieciowy\obrazy\

Tak przygotowany obraz możemy następnie zastosować na komputerach docelowych. Uruchamiamy nowy sprzęt za pomocą Windows PE. Formatujemy dysk twardy używając narzędzia diskpart. Następnie mapujemy dysk sieciowy, np.:

net use y: \\udzial_sieciowy\obrazy

Ostatnią czynnością jest zastosowanie obrazu przy użyciu narzędzia ImageX. Wpisujemy polecenie imagex /apply y:\\udzial_sieciowy\obrazy\mój_obraz.wim 1 c:.

Instalacja z wykorzystaniem Usług wdrażania systemu Windows

Metoda ta jest najszybszym procesem wdrożenia systemu operacyjnego Windows Vista na wielu komputerach docelowych. Sens jej stosowania jest wtedy, gdy dysponujemy dużą ilością jednostek, na których mamy zamiar zainstalować Windows oraz, gdy posiadamy dużą infrastrukturę sieciową z centralnym serwerem. Umożliwia zdalne uruchomienie środowiska preinstalacyjnego Windows PE, co eliminuje konieczność ręcznego włączania komputerów. Musimy przygotować następująco:

• oryginalny nośnik systemu Windows Vista.
• zestaw narzędzi Windows AIK.
• nośnik ze środowiskiem Windows PE.
• centralny serwer sieciowy pracujący pod kontrolą systemu Windows Server 2003 lub 2008.
• dysk sieciowy (udostępniony pozostałym komputerom na głównym serwerze).

Pierwszą czynnością jest instalacja aktualizacji windows_deployment_services_update.exe, którą otrzymujemy wraz z zestawem Windows AIK. Następnie musimy odpowiednio skonfigurować usługi wdrażania systemu Windows oraz menu rozruchu. Nie będziemy omawiać tego zagadnienia. Stosowną solucję odnajdziemy w dokumencie Aktualizacja usług wdrażania systemu Windows - podręcznik krok po kroku. W następnej kolejności umieszczamy odpowiednie obrazy systemów na serwerze sieciowym. Ostatnią i najważniejszą czynnością jest zainicjowanie procesu instalacji nienadzorowanej na komputerach docelowych. W tym celu skorzystamy ze środowiska PXE (Pre-boot Execution Environment), dzięki czemu możemy zdalnie uruchomić komputer z sieci i nawiązać połączenie z serwerem usług wdrażania systemu Windows. Pozostaje jeszcze kwestia odpowiedniego przygotowania stacji klienckich. W systemie BIOS musimy aktywować opcję Enable PXE boot i ustawić sekwencję uruchamiania w ten sposób, aby na pierwszym miejscu znalazło się Boot from Network. Po włączeniu procesu naciskamy klawisz F12 i wskazujemy odpowiedni obraz rozruchowy środowiska Windows PE. Później już tylko naciskamy przycisk Dalej. Instalacja zostanie rozpoczęta.

Podsumowanie

Udało się! Ukończyliśmy szczęśliwie proces instalacji nienadzorowanej. Pomyślmy tylko ile czasu w ten sposób zaoszczędziliśmy, a co za tym idzie, także środków. Szybko i sprawnie zainstalowaliśmy system Windows Vista na wielu komputerach, które to następnie możemy oddać w ręce użytkowników końcowych. Plusów tego rozwiązania nie w sposób nie dostrzec. Personalizacja ustawień, automatyczna konfiguracja systemu, możliwość dodawania sterowników, pakietów, aktualizacji i oprogramowania firm trzecich do obrazu systemu Windows - to tylko niektóre z zalet instalacji nienadzorowanej.