Budowa komputera kwantowego, którą zajmują się Google, Microsoft i IBM, odbywa się w atmosferze wyścigu zbrojeń. Sytuacja przypomina trochę tę z początków komputerów osobistych, tyle że jest dużo bardziej złożona. Ta nowa generacja komputerów nie opiera się już na krzemie i (stosunkowo) prostych operacjach logicznych, ale wykorzystuje mechanikę kwantową, a ta jest trudna do ogarnięcia rozumem dla przeciętnego zjadacza chleba, a jeszcze trudniejsza w praktycznym okiełznaniu. Giganci mają już jednak pewne osiągnięcia na tym polu, choć jak to zwykle bywa, nie wszyscy je uznają.
Mechanika kwantowa opiera się na innych prawach niż to, co postrzegamy w skali makro w codziennym życiu. Dlatego też jej pionierzy posługują się językiem filozofii, a nawet duchowości, by ją wyjaśnić (podobnie jak Freud zaczął używać języka poezji, by wyjaśniać procesy psychiczne). Nauka ta prezentuje się również świetnie na papierze. Gdy jednak przychodzi do przekształcenia teorii w praktykę, inżynierom wciąż brakuje aparatury, by utrzymać stabilność komputera kwantowego. Próby obliczeniowe są jednak coraz śmielsze. Niemałe poruszenie wywołał ostatnio eksperyment Google, w ramach którego jego 53-kubitowa maszyna Sycamore miała osiągnąć "supremację kwantową". Firma rozumie to jako niepodlegającą wątpliwości przewagę komputera kwantowego nad superkomputerami krzemowymi, którą udało jej się osiągnąć dzięki jakości kontroli nad kubitami. Sycamore wykonał w ciągu 3 minut i 20 sekund obliczenia, które najbardziej zaawansowanym współczesnym komputerom klasycznym zajęłyby — jak twierdzi Google — ponad 10 tysięcy lat. IBM jest innego zdania.
IBM także rozwija 53-kubitowy procesor dla komputerów kwantowych i dyskredytuje wyniki Google. Twierdzi on, że idealna symulacja zadania wykonanego przez Sycamore może być przeprowadzona przez klasyczny superkomputer w ciągu dwóch i pół dnia (a nie 10 tysięcy lat), w dodatku z większą wiernością. IBM dodaje, że czas ten można nawet skrócić. Wniosek z tego jest taki, że obwieszczenie kwantowej supremacji jest przedwczesne. John Preskill, który użył tego pojęcia, rozumie je jako stan, w którym komputer kwantowy może robić rzeczy, których klasyczny komputer nie może. Jak wykazuje IBM, komputery oparte na krzemie nadal mogą wykonywać te same obliczenia, tyle że odrobinę wolniej — już nie ponad 2 mld razy wolniej, a tylko ok. 1440 razy w przypadku wspomnianej symulacji. Nadal mieści się to więc w akceptowalnych ramach czasowych.
Dla kontrastu — Microsoft docenił i pochwalił osiągnięcie rywala. Jak powiedziała Krysta Svore, GM Microsoft Quantum w Redmond, wynik Google jest ekscytującym osiągnięciem akademickim, kolejnym krokiem na tej długiej drodze. Warto wspomnieć, że firmy działają na nieco innych polach. Google osiągnął swój wynik dzięki nadprzewodnictwu kwantowych bitów, zaś Microsoft stosuje tzw. kubity topologiczne. Nadal wierzymy, że aby skalować [komputer kwantowy], potrzebne jest rewolucyjne podejście — dodaje Svore, odnosząc się do prac w Microsoft Research.
341f31d.png)